หัวข้อ: อดีตที่เคยเล่นกล้อง

[DonPrai]

     ผมสนใสเรื่องกล้องถ่ายรูปตั้งแต่สมัยที่เรียนหนังสือชั้น ม.ศ1ปี16 กล้องยังไม่มีแพร่หลาย มีก็ราคาแพง ฟีลม์ก็ใหญ่เป็นฟีลม์3นิ้วและก็เป็นภาพขาวดำด้วย แค่ฟีลม์ผมก็ไม่มีปัญญาซื้อหรอกครับ ได้เงินไปโรงเรียนวันละ5บาทบ้าง10บาทบ้างรวมค่ารถด้วย ด้วยความชอบและอยากรู้ ผมก็เลยลองทำกล้องรูเข็มจากกล่องไม้ขึ้นมาทดลองตามที่เรียนมา ทดลองส่องดูภาพต่างๆ โดยใช้กระดาษไขที่ห่อสบู่(จะเป็นกระดาษฝ้า)มาเป็นฉากรับภาพ ภาพเป็นภาพสีหัวกลับลง ก็สนุกดีแต่ถ่ายลงฟีลม์ไม่ได้(แต่่เพื่อนทำที่โรงเรียนกับครูทดลอง เอาฟีลม์มาใส่ทดลองถ่ายและล้างฟีลม์ ภาพก็ชัดพอสมควร) 1ปีผ่านไป ผมได้กล้องจากพระน้าชายขายให้ถูกๆของเขา 100บาท(ผ่อนด้วย) เป็นกล้องยีห้อAgfaไม่รู้รุ่นอะไร ไม่ได้สนใจขอให้ถ่ายได้ก็แล้วกัน ใช้ฟีลม์ ขนาด3นิ้วขาวดำ(ไม่มีฟีลม์สี ยุคนั้นหนังสือพิมพ์ยังเป็นภาพขาวดำ)1ม้วนมี12ภาพ ผมถ่าย 12ภาพล้างมาแล้วได้3ภาพ ใน3ภาพ ดีอยู่ภาพเดียว อีก2ภาพดูไม่ออกว่าเป็นภาพอะไรภาพสั่นไหว 8ภาพไม่มีอะไร คนล้างบอกว่าไม่เห็นมีภาพอะไร ก็ฟีลม์มันโดนแสงตอนใส่ฟีลม์ไปแล้วนีครับไปได้ตอนท้ายๆม้วน ภาพที่ถ่ายก็เป็นภาพน้องสาวตอนเรียนอยู่ ป4.(ตอนนี้หล่อนอายุ50แล้ว)กล้องไม่มีปรับอะไรเลย มีแต่ปุ่มกดชัตเตอร์กับที่กรอฟีลม์เท่านั้น ช่องมองภาพก็ไม่ได้สัดส่วนกับภาพ สรุปว่าผมเข็ดเลยไม่เคยเอามาถ่ายอีกเลยโดนค่าฟีมล์ค่าล้าง ไม่คุ้ม จำได้ว่าฟีลม์ 1ม้วน 24บาท ค่าล้าง10บาทค่าอัด1.50บาท ตอนนั้นผู้ที่รับจ้างถ่าย คิดบานละ3บาท(เขาเรียกเป็นบานกัน)พ่อกับแม่ไม่สนับสนุนเรื่องเสียเงินอย่างนี้ ผมต้องหาเงินเอง อยากได้อะไรก็ต้องหาเงินซื้อเอง เพราะพี่น้องเยอะ เรียนไล่ๆกันทุกคน ที่บ้านทำนาและหารับจ้างทั่วไป เงินที่ได้ ผมก็ไปรับจ้างหาบข้าวจากยุ้งข้าวไปใส่รถที่พวกผู้รับซื้อข้าวเปลือกไปซื้อชาวบ้านแล้วรถลากข้าวเข้าไม่ถึง ต้องหาบจากยุ้งไปใส่ ค่าจ้างหาบเกวียนละ50บาท แต่หาบกันหลายคน แล้วก็รวมมาแบ่งกัน วันหนึ่งก็ได้7-8เกวียน บางที่ก็ไปรับจ้างตักน้ำไส่โอ่ง(ไม่มีน้ำประปา) จากแม่น้ำมาถึงบ้านระยะทางก็300-400ร้อยเมตร โอ่งมังกร โอ่งละ1บาท โอ่งหนึ่งก็6-7หาบ ใช้ถังเบอร์17หาบ  ยังมีอีกเยอะที่ไปรับจ้างตอนโรงเรียนหยุด ด้วยเหตุนี้ผมเลยไม่อยากเหนื่อยฟรี ก็เลยเลิกใช้กล้องถ่ายรูป แต่ก็ยังอุส่าหต์เวลาไปเที่ยวไหนก็ยังสะพายกล้องไปทำเท่ๆถ่ายนู่นถ่ายนี่ แต่ไม่มีฟีลม์หรอก

[DonPrai]

 หยุดเล่นกล้อง ผมหันมาเรียนซ่อมวิทยุทรานซิสเตอร์ เรียนหนังสือด้วยว่างก็ไปเรียนหัดซ่อมวิทยุ ก่อนหน้านั้นเสาร์อาทิตย์ ก็ไปเรียนหัดซ่อมจักรยาน(มอไซด์หายาก) และอยู่ๆเพื่อนมีกล้องของพ่อไม่ได้ใช้เอามาให้ เป็นกล้อง2เลนซ์คู่ เลนซ์ตัวหนึ่งใช้รับภาพลงฟีลม์ อีกตัวใช้มองดูภาพผ่านกระจกเงา (เหมือนกล้องถ่ายบัตรประชาชนยุคแรกๆ)ใช้ฟีลม์3นิ้ว แต่ผมก็ไม่เคยใช้ถ่ายภาพเลย เพราะเข็ดกับกล้องตัวแรกแล้ว และผมก็ไม่มีความรู้เรื่องกล้อง เรื่องการถ่ายภาพเลย ดูแล้วเหมือนง่ายแค่กดชัตเตอร์ แต่มันไม่ใช่ ผลที่ได้มันหมายถึงเงินที่เราเสียไปด้วย ผมจึงหยุด แต่หันมารับจ้างซ่อมวิทยุด้วย เรียนไปด้วยได้สะตังค์ด้วย บ้านไหนวิทยุเสียผมจะรีบไปขอเขาเอามาซ่อม ได้ประสบกาณ์ด้วยได้เงินด้วย ผมเลยเป็นที่รู้กันทั้งหมู่บ้าน เสียดายผมไม่มีรูปให้ดูเลย คอยติดตามกล้องตัวที่3ของผม ที่นี้ล่ะมีรูปมาด้วยกับการถ่ายครั้งที่2ของผม
  (พอดีไปได้รูปกล้องแบบเดียวกันมาให้ดู เป็นภาพจากในเน็ต(ขอบคุณเจ้าของภาพด้วยนะครับ)เขาเรียก กล้องเลนซ์คู่ หรือ Twin Lens Reflex)

[อำนาจ]

อยากเห็นรูปสมัยนั้นจัง รอครับ

[DonPrai]

 ขอประทานอภัย รออีกหน่อยนะครับ ไปทำงานต่างอำเภอ นานๆจะได้กลับบ้าน และตอนนี้กำลังรวบรวมข้อมูลรูปภาพเก่าๆอยู่ครับ

[เด็กฝึกงาน]

รุ่นใหญ่

[DonPrai]

มาแล้วครับ รอกันนานจริงๆ นานจนผมก็เกือบลืมห้องนี้เลย ตอนนี้ก็กลับมาพักผ่อนอยู่บ้านแล้ว ตั้งแต่เกิดการเปลี่ยนแปลงทางการเมือง วันนี้นอนไม่หลับเลยนึกขึ้นได้ว่ามีกระทู้ค้างอยู่เลยลุกมาเล่าต่อ วันนี้ได้รูปมาแล้วลองมาดูกล้องตัวที่สามของผม ที่ได้สัมผัสเป็นเจ้าของมัน

ฉายาศรีฟ้า ร้านที่ซื้อ

     นับเวลาจากวันนั้นถึงวันนี้ ก็30กว่าปีแล้ว ปัจจุบันกล้องตัวนี้ไม่มีแล้ว เพราะว่าเสียเพราะโดนน้ำช่วงสงกรานต์ ผมไม่ได้อยู่บ้านตั้งแต่ปี2526-2530 ไปทำงานตะวันออกกลาง4ปีไม่ได้กลับ ของอยู่บ้าน(ตอนนั้นอยู่กับพ่อแม่)เด็กๆน้องเอาไปถ่ายเล่นกันช่วงวันสงกรานต์ โดนน้ำแล้วไม่เช็ดทำความสะอาด สนิมขึ้นกลไกลชัตเตอร์เสียหมดเลย ผมกลับมาของยังอยู่ และลองถอดซ่อมดูก็ใช้ไม่ได้ ผมก็เลยทิ้งไป ประกอบกับผมมีกล้องตัวใหม่มาแล้วก็เลยไม่ได้สนใจกล้องตัวเก่า  กล้องตัวนี้ผมใช้งานจริงๆ3ปีเต็มๆถ่ายภาพนับหมื่นภาพ ทั้งรับจ้างถ่ายและถ่ายเล่นเอง

[DonPrai]

หลักฐาน (เธอนี่แหละที่ทำกล้องฉันเสีย )ถ่ายโดยกล้องคนอื่น ตอนเธออายุ14-15ปี ตอนนี้ 44-45แล้ว กล้องตัวนี้เป็นระบบธรรมดาทั้งหมดไม่มีถ่าน(ยกเว้นไฟแฟลซ์)ปรับแสงปรับโฟกัสปรับความเร็วชัตเตอร์เองทั้งหมด ทั้งช่องมองภาพกับภาพที่ถ่ายได้สัดส่วนไม่เท่ากัน ถ้าจัดภาพไม่ดีโอกาสเสียมีเยอะ คือภาพออกมาไม่อยู่กลางภาพไปซ้ายบ้างขวาบ้าง หัวขาดล่างขาดบ้างต้องอาศัยการเรียนรู้และการถ่ายการใช้งานบ่อยๆ ฉะนั้ผมไปไหนผมจะมีกล้องตัวนี้ติดตัวไปตลอด เริ่มแรกก็ถ่ายด้วยฟีลม์ขาวดำถ่ายภาพหมู่หรือภาพเป็นกลุ่มก่อน ยังไม่กล้าถ่ายภาพเฉพาะบุคคลหรือภาพเดี่ยว

[tumm_92_Gti]

ชื่นชอบและศึกษาการถ่ายภาพเช่นกันครับน้า

[DonPrai]

ครับแต่ก่อนผมก็ชื่นชอบกับการเล่นกล้อง และการถ่ายภาพด้วยใจรักและอยากเรียนรู้ อยากถ่ายภาพให้ได้ภาพสวยๆ อยากเป็นช่างภาพแบบมืออาชีพในสตูดิโอ แต่ติดขัดตรงที่ไม่มีทุนทรัพย์ พ่อแม่ทำนา พี่น้องเรียนกันทุกคน(ลูก5คน)ไม่มีปัญญาซื้ออุปกรณ์ดีๆมาเล่นได้ ไม่มีโอกาสได้สัมผัสเทคโนฯใหม่ๆความรู้ใหม่ๆก็ไม่เกิด จนต่อเมื่อมีงานทำมีปัญญาซื้อของใหม่ๆมาเล่นได้ แต่ก็มามีภาระ(มีเมีย)เงินก็ต้องถึงเมียก่อน ถ้าอ้อยเข้าปากช้างแล้วมันยากที่จะง้างเอาคืนมาได้ ฉะนั้นพอมีเงินก็หมดโอกาสที่จะเล่นแบบใจอยากเล่น ต้นทุนในการถ่ายภาพแต่ละครั้งมันก็เกือบๆจะ300บาทเลย ถ้าถ่ายบ่อยๆไม่ได้ทุนคืน มันก็จมอยู่ในรูปกระดาษนั้น ถ้าไม่ถ่ายบ่อยๆโอกาสเรียนรู้มันก็น้อย ความชำนาญมันก็ไม่มี ฉะนั้นเราต้องหาทุนคืนก็ด้วยการรับจ้างถ่ายตามงานต่างๆ(แถวบ้านนอก)เป็นการฝึกไปในตัว แต่ก่อนการถ่ายรูปของผมคือการอยากเรียนรู้แบบอยากยึดเป็นอาชีพ แต่ปัจบันการถ่ายรูปของผม(กล้องดิจิตอลราคาถูก)ถ่ายเพื่อบันทึกเป็นความทรงจำเท่านั้น ไม่ได้ตั้งค่าอะไรแบบพิถีพิถัน ขอให้ได้ภาพออกมาชัดเจนก็พอใจ ไม่มีใครเขาจ้างแล้วเพราะทุกคนมีกล้องอยู่กับตัวแทบทุกคน

[DonPrai]

มาดูรูปที่ผมถ่ายเมื่อปี25ที่พอจะหลงเหลือไว้ให้ดู ต้องขออภัยนะครับรูปที่ผมถ่ายม้วนแรกครั้งแรกด้วยฟลีม์ขาวดำ ผมยังหาอัลบั้มไม่เจอครับ ขอลงภาพสีให้ดูก่อน แต่จำไม่ได้ว่าถ่ายเป็นม้วนที่เท่าไรแล้ว แต่ก็เริ่มหันมาถ่ายภาพบุคคลแล้ว



2ภาพบน ผมไม่ได้ถ่ายเอง แต่ตั้งระบบกล้องแล้วให้เพื่อนถ่ายให้ ในภาพมีผมอยู่ด้วยทั้ง2ภาพ  Speed250/f16

ภาพนี้ผมถ่ายเอง(แบบว่าชำนาญมากขึ้นเยอะจัดภาพได้ดี)ผมใช้ SP60 f16 ต้องการให้ภาพชัดทุกระยะ แต่ภาพก็จะไม่มืด ฟีลม์รับแสงได้นานกว่า ลบเงาบนใบหน้าด้วยแสงไฟแฟลช์อ่อน ระยะห่าง2เมตร ช่วงทีถ่ายก่อนฝนตกหน่อยเดียว บริเวณน้ำตกแก่งซอง ปี2525

ภาพนี้ในงานบวชกำลังแห่นาค รีบถ่ายหน่อย เดินผ่านเพื่อนบอกถ่ายหน่อยๆเลยยกกล้องกดชัตเตอร์ ภาพไม่สมดุลย์กับช่องมองภาพ Sp250 f16 ระยะ3เมตร
 
ภาพนี้ถ่าย ในงานบวชบริเวณโบสถ์วัดวังทอง สาวๆมางานบวช ถ่ายในร่ม Sp60 f8 เปิดแฟลช์ด้วย ระยะ3เมตร

[DonPrai]

การถ่ายภาพทุกครั้งผมจะเปิดไฟแฟลซ์ทุกครั้ง ไม่ว่าจะกลางแดดหรือในร่ม แต่จะเปิดหน้ากล้องและความเร็วชัตเตอร์ไม่เท่ากัน ตั้งระยะห่างไว้ที่3เมตร(เท่าที่แฟลซ์ส่องสว่างได้ชัด)ถ้าถ่ายงานขบวนแห่เราต้องถ่ายให้เร็วที่สุด ขบวนจะหยุดให้เราถ่ายนานไม่ได้ ตั้งระยะชัดไว้ที่3เมตรเราวิ่งเข้าไปถ่ายเราก็ต้องเข้าไปพยามให้ได้ระยะที่เรากำหนดไว้ที่กล้อง แต่ถ้าใกล้หรือไกลกว่าที่เรากำหนดก็ใช่ว่าจะถ่ายไม่ได้ ถ่ายได้ครับแต่ภาพก็จะไม่ได้อย่างที่เราต้องการ อาจจะมืดไปบ้าง หรือภาพเบรอไปบ้าง ภาพขาดบางส่วนไป ทีผมถ่ายภาพขบวนต่างๆ ผมจะใช้ความเร็ว125 f16 ป้องกันภาพสั่นเนื่องจากเรารีบถ่าย ปกติรีบถ่ายจะใช้ความเร็ว250 แต่กลัวภาพออกมืดๆเลยลดความเร็วเพื่อให้แสงเข้าได้มากขึ้น และf16เพื่อให้ได้ภาพชัดทุกระยะ ส่วนระยะห่างถ้าห่างเกิน3เมตรก็ตั้งเป็นอินฟินิตี้
 ทั้งหมดนี่ ผมคุยถึงเรื่องกล้องตัวของผมนะครับ แต่หลักๆก็เอาไปใช้ได้ทั่วไป ใช้กับกล้องSLRก็จะสะดวกขึ้นเยอะ
ภาพที่นำมาให้ดู เป็นภาพสแกนมา อายุภาพ31ปีกว่าสีซีดแล้ว ถ่ายออกมาใหม่ๆสีภาพสวยมาก สวยจนผมไม่เชื่อว่าผมทำได้ขนาดนี้้และในขณะนั้น ผมใช้ฟีลม์ ซากุระ ครับตอนนั้นราคา75-85บาท แต่โกดัก90-95บาท ปัจจุบันซากุระไม่เห็นมีขาย

[BMK Music]

สวยครับ

[DonPrai]

ขอบคุณครับที่เข้ามาชม
  เอารูปไฟแฟลซ์ตัวที่ใช้กับกล้อง Smena 8M มาให้ดู ยังเก็บไว้อยู่ ลองแล้วยังใช้ได้ ซื้อหลังซื้อกล้อง1วัน หาคู่มือไม่เจอ


Maxwell 303-H

[DonPrai]

หยิบภาพที่ถ่ายเมื่อ30กว่าปีที่แล้วเอามาให้ดู แต่!ภาพทั้งหมดเป็นภาพที่ผมถ่ายจากฟีลม์เก่าที่มีอยู่ แล้วใช้โปรแกรมเปลี่ยนจากฟีลม์เนกาตีฟให้เป็นโปรสิตีฟ(งง)ก็คือเอาฟีลม์มาอัดภาพใหม่ แต่ไม่ได้อัดลงกระดาษ ใช้โปรแกรมคอมฯทำ เนื่องจากกล้องที่ใช้ถ่ายฟีลม์ความละเอียดไม่มาก ภาพที่ได้ก็เลยได้อย่างนี้ เหมือนภาพโบราณเลย ที่จริงภาพที่อัดลงกระดาษอัดรูปภาพสีสวยมาก แต่หาไม่ได้เพราะเจ้าของภาพเขาเอาไปหมดแล้ว เหลือแต่วิธีนี้ที่จะได้ภาพมาให้ดู ถ้าใช้กล้องคุณภาพสูงและความละเอียดสูงก็จะได้ภาพใก้ลเคียงกับรูปที่อัดลงกระดาษ


ทุกภาพเป็นภาพที่รับจ้างถ่ายทั้งนั้น ผมย่อส่วนดูเล็กไปหน่อย ทำให้แค่พอดูได้นะครับ

[DonPrai]

ไม่ได้อยู่บ้านนานครับ ไปทำงานต่างอำเภอมาเลยไม่ค่อยได้เข้าเวป
  มาต่ออีกสักหน่อยครับ กล้องตัวต่อไปที่ผมได้สัมผัส คือ ยาชิก้า(yashica)เป็นกล้องวิวฟายเดอร์(Viewfinder)
ก็คือช่องมองภาพไม่ผ่านเลนซ์ถ่ายภาพ ช่องมองภาพอยู่ด้านข้าง แต่ดีหน่อยที่ช่องมองภาพจะมีกรอบสี่เหลี่ยมสีเหลืองสองกรอบปรับให้ซ้อนกันสนิทเวลาเราหมุนปรับเลนซ์หน้ากล้องก็จะได้ภาพชัดที่สุด แต่ภาพที่เห็นไม่ใช่ภาพที่ลงบนฟลีม์ สัดส่วนภาพจะไม่เท่ากันกับในฟลีม์ ต้องอาศัยการถ่ายบ่อยถึงจะได้ภาพตามสัดส่วนทีเราต้องการ กล้องตัวนี้ใส่ถ่าน1ก้อนผมเคยเปลี่ยนถ่านก้อนละ95บาท ตั้งเวลาถ่ายเองได้



เป็นภาพที่ยืมจากเน็ตมาครับ กล้องจริงโดนขโมยไปแล้วครับ แต่มีภาพที่ถ่ายด้วยกล้องตัวนี้มาให้ดู กล้องตัวนี้ได้มาจากเพื่อน ใช้อยู่ไม่กี่ครั้งก็โดนขโมยไป